Mizacımın derinlerinde şiirsel metinler saklı
Ekmeği aslanın ağzından almak kadar zor

Ama
Büyük bir alicenaplıkla yüreğim
Süzerek döker sözleri

Şöyle ki
Şefkat yağmurları yağarken
Saklanma saçakların altına
Kapıl sevgi seline
Tebessüm dolsun çehrene
Islan ki çiçekler açsın
Yoksa
Nasıl belli olacak baharın geldiği

Öyle ki
Yürek teknem yine alıp götürdü beni düşünce ufkuna
Anılarım kondu omuzlarıma
Kızıl bir renk olsaydım gün batımında
Gönül gözüyle bakıp dünya yüzüne
Yine anlatırdım gönlümün diliyle

Derdim ki
Karanlık gecelerde yıldız olsam
Prangalı düşlerden kurtulsam
Adresi yitik neşemi
Kırıkta olsa kalemimle buluştursam


Sonra ki
İmzalı mektuba gerek yok
Okurum gözlerinin kaleminden
Duygu tünellerinde kaybolurum
Şiirin renginde can bulurum

Anladım ki
Mevsim sonbaharmış, sararan yapraklardan aldım haber
Yağmur sonrası gibi havada toprak kokusu var
Ama ben
İçimdeki sızıyı uykulara gömdüm
Umutları koynuma alıp uyudum

Neden ki
Şiirleri fütursuzca semiren sonrada
Hadi okuyun diye pervasızca peşkeş çeken ben
Sarsıldım
Özde şairlerin nağralarıyla
Kutsala saygısızlık ettim kaygısıyla
İtaat ettim cevahir yürekli asıl şuaraya

/Sukût e/derken bile sancılarım kıvranır şiir şiir diye/