Buse Kondur
Meçhulden ibaret düne karışanlar,
sanki hiç yaşanmamış gibi hatıralar. Ellerini çözeni bilirsin elbet, şimdi nereye gizlendi dersin bağlayanlar. Yükseklerde hem de çok, kazkanadına özenmiş adı naz. Divanesin dönemeci bol yollarda, sevgisiz diyarda gözlerin yoruldular. Düşeceği yerin merakıyla süzülürken tüy, senin geride kalan izlerin var. Ey kör karanlığın esiri inat, kır zincirlerini, sabahın kızıllığına bak! İstersen şaşır, kekik kokularını getirecek esen yel, keklikler şarkı söyleyecek kayalarda. İşte o an; pınarın çağrısıdır kar suyuna gel. Avuçlarında hisset cemrelerin sıcağını, hadi, uzatma ne olur; buse kondur yosun tutmuş taşlarına. 11.03.2012-Ahmet BOZTAŞ |
şimdi nereye gizlendi dersin bağlayanlar."
Düşeceği yerin merakıyla süzülürken tüy,
senin geride kalan izlerin var.
Dört mısraı arasında gittim geldim galiba, şiirin.
Cemre düşmedi bu bahar dedim ama
sonra güldüm kendime.... Düşmeseydi nasıl erirdi ki karlar.
Düşmüş olmalı ve hâlâ nefes aldığıma göre,
yolum üstündeki taşların yosunlarına dudaklarım değmiş demektir.
Öyküsünden çok,
bir ömrün desturu vardı, şiirde.
Kaleminize beğenim ve saygımla Şair.
Tebrik ederim.
Aynur Baş tarafından 6/3/2012 1:17:58 PM zamanında düzenlenmiştir.