Can bulduğum bu şehre adın Samsun demişler
Daracık sokaklarda yürür gün görmemişler
Gönülden bağlanmışım bu şehre ilmek ilmek
Çocukluktan hayalim bir gün bu şehre gelmek

Gözler Karadeniz’i tepelerden gözlemiş
Bu kent ne istilalar ne savaşlar izlemiş
Tarihin izi düşmüş yamacına dağların
Karargâhları olmuş yıllarca otağların

***
Bir bahar sabahında Karadeniz o kutsal
Yolcusunu bırakmış, insan kaynıyor kumsal
Ve o sabah ülkemin üstüne doğan güneş
Bil ki kurtuluşa eş, bil ki özgürlüğe eş

Tütün iskelesinde atılan her bir adım
Beni özgür olmaya uçuran tek kanadım
Deniz dalgalarıyla vurup durur karaya
Kader, kutsal yol çizmiş Samsun’dan Ankara’ya

***
Karadeniz bağrına uzanırken mendirek
Rüzgâr varken ardında dalgalar delimsirek
Gemiler yol alırken mor ufkun çizgisinde
Hep hüzün hep hasret var her yolcu ezgisinde

Duman sarmış treni kömür karası diller
Ve hasrete kalkıyor istasyonda ki eller
Yollar, uçsuz bucaksız uzayıp giden yollar
Bir yar ki bu yollardan bana selamı yollar

***
Doğuda Yeşilırmak batıda Kızılırmak
Kolay mı her geleni bağrında barındırmak
Kar düşer Canik dağı doruğuna kış boyu
Her akşam insan kaynar yazları kordon boyu

Senden ayrılan bilir senin kıymetini hey
Seni seven göz görür senin haşmetini hey
Ey benim gönül kentim, huzur veren diyarım
Ben sende nefes aldım seninle bahtiyarım

03.03.2012/Samsun

İbrahim COŞAR