Ö /TEKİL(L)EŞME..

Renkler cümbüşüydük
Bir ağacın kökleri misali
Tek yumruk, tek bilek
Ahenkle
Aynı yollarda yürürdük
Aynı hislerde bütündük
Mavinin huzuru içinde
Ilgın denizlerde yüzdük

Ayrı bedenlerde olsa da
Tek yürekte mühürdük



Birlikte öğrendik aynı harfleri
Birlikte heceledik tüm sözcükleri
Sevgiyi öğrendik birlikte
Paylaştık tüm hüzünleri yine
Halaylar çektik
Yanık türkülerde hüzünlendik

Yitmedik
Bitmedik
Varlığı seçtik
Eksilmedik



Sonra..
Sonra benlik girdi cümlelerimize
Benleştik
Tekilleştik
Biz olmanın huzurundan vazgeçtik
Ben
Sen
O


Derken..
Gökkuşağının yedi rengi göklerde
Biz yerde
Aşırı bireyselleşme
Öznelleşme..
Ö/tekil(l)eşme..

HAZAN
_____________________________________________________________

Toplumumuzun büyük bir kesimi ülkemizin esenliği için, toplumsal kaynaşma ve dayanışmasının sağlanması için gerekli bütünleşmeyi sağlamak hususunda maalesef duyarlı davranmadı, sorumluluklarının gereğini, gerektiğ zamanda yapmadılar.
Toplumun büyük kesimi dediğimiz bireyler; CUMHURİYETİN imkan ve olanaklarından yararlanarak ikbal , mevki, makam ve meslek sahibi olanlar, zenginleşip mali bütünlüklerini elde edenler maalesef çok derin bir gaflet uykusunda sürekli rahatlama yolunu seçtiler. Oysa bu CUMHURİYET, bu toplum, Fakir fukara TÜRK HALKI onlardan hiç bir imkan ve olanağı esirgemedi. Aydın - cesur - toplumunu, ve ülkesini seven akil insanların yetişmesi için, olağanüstü fedekarlıklar yaptı, aynı minvalde mahrumiyetlere katlandılar. Gerçekten de CUMHURİYET İMKANLARI, SEFİL HALKIMIZIN FEDEKARLIKLARI İLE ÇOK SAYIDA AKİL İNSANLARIMIZI, İLİM ADAMALARIMIZI, DOKTOR, MÜHENDİS, HAKİM, HUKUKÇULARIMIZI VE SİYASET ADAMLARIMIZI YETİŞTİRDİ.
Yani cahil ve çok az okuyup gelişmemiş insanlarımızın yanında, yetişkin okumuş, yazmış çok sayıda aydın insanlarımız da vardır bizim.
Bunlar var olduklarını niçin göstermiyorlar?..Yetişmeleri için onlara büyük imkanlar harcayan CUMHURİYETE yapılan açık seçik saldırılara niçin karşı çıkmazlar?....Bu korkunun, sinmişliğin nedeni gerçekten anlaşılamıyor.
Hiç bir kimsenin, bu saldırılara, şiddetle, topla, üfekle karşı koymasını hiç kimseden istemeyiz. Ama insanın, hele de aydın insanın, aklıyla, Fikri düşüncesiyle haksızlıklara, hukuksuzluklara, toplumsal yıkımı amaçlayan saldırganlara niçin karşı çıkılmaz, meydanların boş olmadığı onlara haykırılmaz?...
Her gün insan hak ve hukukundan söz eden siyaset bezirganlarına; Ülkede her gün onlarca kadının kadledildiği, suç işleme örgütlerinin oluşturulduğu, korksuzca cinayetlerin İşlendiği, ülkede başedilemez gibi algılanan bir kaosun olduğu, AYDIN KESİMDEKİ İNSANLARIMIZ TARAFINDAN NİÇİN DİLE GETİRİLMEZ, İNSAN HAK VE HUKUKLARININ ÇİĞNENDİĞİ ÖZGÜRCE NİÇİN HAYKIRILMAZ?

Sıradan insanlar bunu yapamıyorlar. Çünkü şaşkınlık, bezginlik, büyük korku içinde sadece anı yaşayabilmek için, yaşamla mücadele ediyorlar. Üstelik korkutulmuş, sindirilmiş, kişilileri silinmiş gibi duyarsızlaştırılmışlar. Mozaik dediğimiz o birliktelik, sevecenlik, kaderde - tasdada, paylaşımlarda, vatanseverlikdeki birliktelikler param - parça edilmiş.
İşte aydın ve cesur yüreklerin ortaya çıkması bu nedenlerle de bir zorunluktur, çok ama çok önemlidir. "Aydınım, bu CUMHURİYETİN bende hakkı vardır, o hakkı ödemek zorunluğum vardır" diyecek aydınlar oraya çıkıp seslerini yükseltmelidirler.

İşte harikulade güzel ve anlamlı bu şiiriniz bana bunları düşündürdü ve yazdırdı, değerli şairim. Yine her zamanki toplumsal duyarlığı ve kapsamlı anlam büyüklüğünü koruyarak sayfalara yansımış bu çalışmanız da. Esenlik ve mutllk dileklerimle kutlayıp selamlıyrum, değerli aydın şair HAZAN hanım sizi. Kemal Polat