kırmızı gül ile aşkın ve ateşin
sömürü ve zulüm ile
ihanetin çemberinden geçti bu yürek
darağaçlarında, pusularda
asılı kaldı gülümseyen gözler,
öldürüldü çoğumuz kurşuna dizilerek...



ateşten gömleğini giydik aşk ile devrimin
düşenleri selâmlıyoruz
anıları önderimiz, aydınlatır bilincimizi,
yüreğimizde atar nabızları
sevdalı direniş türkülerimizde...



yaşayanlar unutmayacak sizleri
ateşten gömlek halâ üzerimizde,
selâmlıyoruz yolda belde
görünce birbirimizi;
bizler geçmişin canlı direniş abideleriyiz...



kırmızı gül yanağımız
yüreğimizin sıcaklığında erir
kelepçeler, zincirler, soğuk demir kapılar,
demir parmaklıkların yerine
özgürce tutuşur dost parmakları ellerimize...



işte görecek günlerimiz
bunlar sevdamızın gülleri
ümidin sevincin şimdi açan kırçiçekleri...



açlık sömürü ve zulme karşı diren,
döndürülmesin emperyalizmin ölüm çemberi
dedikçe sen ve ben
kesilmiyor dağlarda makineli tüfek sesleri
akşamdan sabaha kadar küçülüyor ekmeklerimiz
her gün biraz daha kemiriyor dağ fareleri
sürüyor gündemdeki savaş
kan kaybediyoruz yavaş yavaş...



yılgınlığa yer yok
çocuklarımız ve güzel yarınlarımız için
direneceğiz daha bilinçli...



evet arkadaş
aramızda olmasan da
zulüm neredeyse karşısındayız,
yüreğin yüreğimizde çarpacak
emek, eşitlik, özgürlük, bağımsızlık uğruna
göndere çekeceğimiz bayrak
demokrasi ufkunda dalgalanacak gururla
deniz mavileri kuşanacak
sevdalı, özgür, umutla...


Şaban AKTAŞ
19.01.1998