yalın ayak yürüdükçe
gergin ipler üzeri  
antik çağlarda çoğalıyor
keskin kılıç izleri
şaşkınlığın tecellisi
duvarlarda yankılanan çığlık sesleri...

adam
soktukca şeytanın aklına 
hain düşünceleri
inatla
günahlara bata-çıka
cenneti  misilliyor gözleri 



kadın 
kusursuzca emzirmekte zamanın gel-git izlerini 
taşır keyfince sevdasının gururunu
düşmez geleceğin endişesine 



masumiyet doğururken rahmi
asi kısrak oluyor birden bedeni 
teri çorak iklimlerin susuzluğunda
yüzü dicle’yi anımsatır
sığınakları ise mezopotamya etekleri
teni kadife yumusaklığında
kokusu gül kurusu, beyaz zambak karışımı 
kimse anlamayacak mahzenindeki suskunluğu 
koynunda taşır kutsal emaneti 
yersiz düşünceler salıncağında 
sallar
terkettiği hayal şehrin ihanetini
ha bire bastırıyor tuzu 
kanayan yüreğinin incelen yerine
ani fırtınayla koparıyor  
azılı diş izlerinin iplerini
  


sessizce bölüyor düşlerini
alışılmışın dışında ürperen gerçekleri
asılıyor boşlukta 
kırık kanatlı kuş sesleri



alnının coğrafyasında çizili kaderi
bir kaç karış mesafede duruyor
kopuk belleğinin ayak diremeleri



umudun bittiği yerlere
eşeliyor toprağın bereketini
dalgalandırıyor şuursuzca saçlarını 
saçıyor umarsızca enginde
talan edilmiş ruhundan
arınan korkuları
dokuyor aşkın tezğahında yeniden
dikiyor  esaretin sancağını
yenilgilerle büyüyen zaferlere




bağışlayan gözlerde tadıyor zulmün acizliğini 
yoğuruyor 
sevgi tohumlarını birlikteliğe 
yağmur damlalarının sıcaklığında 
varıyor
nefes nefese kalmışcasına 
tek başına ıslanmanın keyfine...



 08.03.2012