Çiçeği kuruyan dal oldun bana.
Kanayan yarayı kaşıyıp durma
Dikeni elimde gül oldun bana. Dilinin zehriyle bir daha vurma Hakikat ararken zül oldun bana. Yaradan aşkıyla gönlümü verdim Dalımda ham idim çileyle erdim Ben sana gönlümün muradı derdim Tarumar eyleyen yel oldun bana. ‘’Okyanus yüreğin var senin’’ derdin Ömrüme bir zaman ömürler verdin Cennet bahçesinden güzel bir yerdin Sevdamı götüren sel oldun bana. Gerçek sevgilere biçilmez paha Gidersen istemem dönme bir daha Bu fani bedeni sokma günaha Yalancı sözlerde dil oldun bana. Kabuğu açıp ta bakmalı öze Meyletmem sendeki o kaşa göze Yalan mı? Doğrumu? bakarım söze Cefalı bir ömre mâl oldun bana. Emek verdim sana,sen bana cefa Seviyorum dedim binlerce defa Kıymet bilen canda olurmuş vefa Çiçeği kuruyan dal oldun bana. AHMET MORAN |
tadı damakta kalacak dizelerdi
kavi olsun kaleminiz
İlhami GÜL
Sarıkamış