İplik İplik
Sustun, hep sustun.
Yüreğini söküp aldılar da elinden Sen sustun. Küstüm, hayata da küstüm. Seni aldılar da elimden, sana küstüm. Yıllar sonra bulduk izlerimizi; Ben küskünlüğü, sen suskunluğu Bıraktık, konuştuk. İçimizde kalan zehiri, Bizi hala yakan zemheriyi Döktük, döküldük... Yeniden parçalandık binbir yerimizden. Yüreğimizin sırçalığında, Bir sıçrasak "âh"ları bırakacakken "Af"lara sarılacakken, Helalleşip, teselli bulacakken Helali harama dönüştürmek korkusuyla, Yeniden başlamak korkusuyla, Başka "hak"lar devredeyken Yeniden devretmek korkusuyla Kırdık, kırıldık Döktük, döküldük İplik iplik, İplik iplik... |