BİR AKŞAM ÜSTÜ
Hüzünlü bir akşamüstü…
Mor çiçekli dağların zirvesinde dolaşıyorum. Sensiz nasıl delirmediğime halâ şaşırıyorum. Ilık bir akşamüstü… Topraktan yeni çıkmış karçiçeği gibi üşüyorum. Dağdan yuvarlanan taş misali boşluğa düşüyorum. Sessiz bir akşamüstü… Susuz bir sahrada toz olup savruluyorum. Dönmeyeceğini bile, bile boş yere bekliyorum. Güzel bir akşamüstü… Rüzgârın fısıltıları arasında sesini duyuyorum. Yalnızlık girdabında sanki boğuluyorum. Efkârlı bir akşamüstü… Mavi gökyüzüne doğru kanatsız uçuyorum. Senin olmadığın bir meçhule kaçıyorum. Sabri Koca |