Bana UyanmaGecenin koynundan gün aheste aheste sıyrılırken Ben sana uyanıyorum Hayat bu değil mi? Zaten sil baştan Ve seni sana yeniden yazıyorum Nedendir bilinmez, bu sabah gözlerim Bir savaş sabahına faltaşı gibi açıldı Silahların gölgesinde tomurcuklanan Yeni sevdalar geldi an be an aklıma ve Gözlerimin önüne, zorlu muydu Acaba sevdaları çelik sabırları gibi Yoksa, ağır silahların gölgesinde Duyguları da, sıkıca çarmıha mı geriliydi? Onca hengamenin arasında Ne kara sevdalar yaşandı ve yaşatıldı Kimbilir; sona eren hayatlarında Bir tekmil aşklarına gözleri açık gitmişlerdir Ya çocuklar, ne bir oyun ne bir eğitim Ne de karınları toktur Şimdi o yavrucakların, oyunları savaşta Arta kalan demir yığınları değil midir, oyuncak Yarının beyinleri bu gençler Ama dünlerini asla unutamayacak kadar Nefret eğitimli olmayacaklar mı? Ya yaşlıları, yüzlerindeki Savaş çizgileri çok mu belirgindi acaba? Tarumar olan duygu ve düşüncelerinin yanı sıra Savaş çizgilerinin daha da derinleşmemesi Şimdi bana, gün geceyle öpüşmeye Yüz tutmaya başlıyorken diye yazma, bak işte Bir günün daha muhakemesini beraberce yaptık Ama gözlerimin önünden Nedense hiç gitmedin Şekersiz içilen buruk, onlarca bardak çay gibi Nasılsa gece oldu, hadi artık sende uyu Bir gün de olsa bana uyanma, gözlerini her hangi Bir savaş sabahına aç Yanlış duymadın, gizli savaşlar o kadar çok ki Gülsen TUNÇKAL |