Gecenin koynundan gün aheste aheste sıyrılırken

Ben sana uyanıyorum

Hayat bu değil mi? Zaten sil baştan

Ve seni sana yeniden yazıyorum



Nedendir bilinmez, bu sabah gözlerim

Bir savaş sabahına faltaşı gibi açıldı

Silahların gölgesinde tomurcuklanan

Yeni sevdalar geldi an be an aklıma ve

Gözlerimin önüne, zorlu muydu

Acaba sevdaları çelik sabırları gibi

Yoksa, ağır silahların gölgesinde

Duyguları da, sıkıca çarmıha mı geriliydi?



Onca hengamenin arasında

Ne kara sevdalar yaşandı ve yaşatıldı

Kimbilir; sona eren hayatlarında

Bir tekmil aşklarına gözleri açık gitmişlerdir



Ya çocuklar, ne bir oyun ne bir eğitim

Ne de karınları toktur

Şimdi o yavrucakların, oyunları savaşta

Arta kalan demir yığınları değil midir, oyuncak

Yarının beyinleri bu gençler

Ama dünlerini asla unutamayacak kadar

Nefret eğitimli olmayacaklar mı?



Ya yaşlıları, yüzlerindeki

Savaş çizgileri çok mu belirgindi acaba?

Tarumar olan duygu ve düşüncelerinin yanı sıra

Savaş çizgilerinin daha da derinleşmemesi



Şimdi bana, gün geceyle öpüşmeye

Yüz tutmaya başlıyorken diye yazma, bak işte

Bir günün daha muhakemesini beraberce yaptık

Ama gözlerimin önünden

Nedense hiç gitmedin



Şekersiz içilen buruk, onlarca bardak çay gibi

Nasılsa gece oldu, hadi artık sende uyu

Bir gün de olsa bana uyanma, gözlerini her hangi

Bir savaş sabahına aç

Yanlış duymadın, gizli savaşlar o kadar çok ki



Gülsen TUNÇKAL