BİR ŞEYLER YAZDI BUĞULANAN CAMIN BİRİNE
Kar vazgeçmişti yağmur vardı,
bu kez sokakların birinde, Bir camın kenarında, bir şeyler duyumsadı acı içinde, Damlaları vurmaya başladı, pervazından tık tık sesiyle, Tam o sırada buğulanan cama, birşeyler yazdı eliyle... Yağmurlar baharlar eskitecekti , umut bekleyişlerinde, Hiç ayrılmayacak günleri vardı oysa, hapsolmuş içinde, Yağmurların arasından rengarenk, güneşin rengarenk ışıkları, Yalnızdı birden yüzüne vurdu, yağmurlu kış gününün birinde... O kadar çok sözü vardı ki , o an anlatacak, Belkide çocuk sesini takınıpta, deli dolu şımaracak, Gökkuşağını merdiven yapıpta , hızla o an tırmanacak, Görseydin keşke beni derken ağlıyor du , bir resme sarılarak... NE O HAZAN HÜZÜN AŞK KIŞTAN ÇIKIYORUZ BAK UMUTLAR SANCILANSIN ARTIK DOĞSUN RENGARENK KOKLAYALIM BİRAZ YAĞMURLARIN ARASINDA BEREKETLİ TOPRAK HAYAT İŞTE HER ŞEY BİZE DİYE YAZARKEN YOK BE BİR RAHAT.. KAHVE YAPAYIMDA KENDİNE GEL YAPMA BE BANA SURAT.. binoş... yine kayıp sayfalarım iştee, şiir kıyısından akan yaşam ilee |
selamlar...