Beden Tutsak Ruh Özgür…Şiirin hikayesini görmek için tıklayın İçimizden bir kadının yaşadıklarını kendimce kaleme alarak yüreğinin sesine ses olmaya, o sessiz çığlığı duyurmaya çalıştım.
Yorumsuzum. Saygılarımla… ruhunu kurtaralı epey zaman olmuştu bedeniydi tutsak olan kirli ellerine bahtsız bir esirdi karanlık zindanında çürüyen tutunacak dalı yoktu kayıp olan bedenini arayanda yoktu ki kimse farkında bile değildi yokluğunun yada; hayat sahnesinde rolünü sergiliyordu ustaca isteklerine uymaktan başka bir şey bilemezdi... göreviydi artık gördüğünü uyguluyordu duygularının önemi yoktu yıllar geçti acımasızca kurtulacağı günün gelmesini beklerken o gün geldi çattı bedenide özgürdü artık yaptığın bir hatayla firar etti ruhunu bedene sararak uzaklaştı aradığı huzuru bulmuştu kendince kendini daha iyi tanımıştı bu süreçte geriye baktığında hüzün sarsa da yüreğini kurtul muştuya ne önemi vardı hiç olmadığı kadar mutluydu ta ki!!!! bu güne kadar kışın soğuğunda güneş sıcacıkken kapkara bir gündü karanlığının gölgesi üzerine düşerken ellerin; sesinin çıkmasına engellerken gözlerin şeytanca parlarken çırpınırken zavallıydı belki... gücü kalmadığı anda sahip oldun ya zalim ve şerefsizce kâr saydın ya bunu kendine yanıldın; bedendi sahip olabildiğin kaba kuvvetinle ruhu sana ait değildi hiç olmamıştı asla da olmayacak... 02.03.2012______________Seher_Yeli Şiirimin seslendirme montajında benden desteğini esirgemeyen oğluma ( mavisecki Deniz Pınar) çok teşekkür ederim. Saygılarımla... |