Uçurum korkum, günlerce, gözlerimi sakladı senden.
Dibinde Yaseminler bitmezdiki, bilirdim ezelden
Islak yapraklı Yaseminler,’korkma’ dedi ’derinlerden’
’Senin için hazırlandım kokunu aldığım ilk günden.’

Uçurumlar, mavi kelebek kanatları gibi keskin
Yüzümdeki çizgiler derin ve hepsi senin eserin.
Karanlığın kolları beklerdi sarmak için geceleyin.
Ardına saklansam da, kızkardeş bildiğim meleklerin.

Yabancıyım bedenime, benliğime, küstah sesime.
Yaralarımı sarmayı bıraktım, kırkıma erişince.
Kelimelerim; saklamak için utancımı, sessizce.
Temizlenmeliyim babaannemin sabırlı elleriyle.

Yasemin kokusu nedir bilmezdim, asla bilemezdim.
Koklarken, gelincikler kadar ürkek sevmeseydin.
Bıraktığımda ellerimi kırılgan bir kelebektim.
Kanatlarımı terk eden tozlar, ölüm habercilerim.

Kalbimden sızan kan değil, kırık kanatlar gerçek değil
Kokunu alınca anladım, bundan önceki ben değil.
Yasemin çiçekleri yeşermez dehlizlerde, diplerde
Sevindim, seninle olan hiçbiryer uçurum değil.



Ahmet SÜRÜCÜ 1.Mart.2012