"Ne öğrendin bunca yıl yaşadın da bu dünyadan" diye sorarlarsa bana
’Beklemeyi ve sabretmeyi’ öğrendim diyeceğim
Solarken At Kestanesi çiçekleri
Ağacının gövdesinde çatlamayı
Bekleyen tomurcukları
Görmeyi öğrendim
Akasyalar gibi
Arı’lar tadarken çiçeklerimi
Köklerimin arsızlığından
Utanmamam gerektiğini öğrendim
Dikenlerimi de çiçeklerimi de
Verenin sırrını öğrendim.
Geçecek, geçti ve geçiyor;
Balçıklara batarken bedenim
Çamura bulanmış fidanlarda
Tadını bilmediğim meyveleri
Görmeyi öğrendim
Gençtim, kırılgandım
İnsanların gözünün içinde
Ve dilinin ucunda
Kaderim çizilecek sandım
Akıp yatağımı bulunca anladım
Doğarken ölmeye başlayandım
Yeni başlangıçlar yok hayatımda
Hep koyuyorum üstüne
Çocukken oynadığım ’can yakan’ topun
Kurallarını, gizlice
Tanımlamayın beni kifayetsiz kelimelerinizle
Siz beni tanımadan önce de
Bak, tanışıyormuşsunuz
Şimdi yargıç’ı kesildiğiniz
Cinayetlerle