Yüreğim Susmayı Öğreniyor
İçimden çığlık atarak susuyorum.
Susuyorum... Yüreğimde o kadar güzelsin ki. Susuyorum... Demiştim ya yüreğim üşüyor sevgili. Şimdi yüreğim, Susmayı öğreniyor... Biliyorum Her gün, her saat, Haykıracak, bağıracak, parçalayacak içimi. Yüzümde o gülümsemen yer edinecek, Her defasında, O hiç sevmediğim ‘’yüzlerinde maske var ‘’ dediğim, İnsanlardan olacağım… Her soğuk üşütmediği gibi, Her ateşte yakamaz. Kör kuyularda çaresiz ‘’BİZİ’’. Biliyorsun, Üşüyorum; Alev alev üşüyorum... Hani saatlerce, Sessiz,sensiz. Tek kelime yazmadan, Suskunluklarım var... Şiirlerinde, Kurduğun cümlelerde. İçimi ısıtacak anlamları Yakalamaya çalışmaktan Başka bir şey, Yok hayatımda.... Yakaladığımda ise Kaybettiğimi hissetmemden, Öteye gitmeyen bekleyişlerim var benim... Biliyor musun? Sevgili Her kaybettiğimde, Yeniden yakalama çabam... Öldürüyor Ceylanını, Tüm çabalarımı Dar ağacında asmak istiyorum. Her gün, Üşürken alev alev yanmaktan Yanarken üşümekten yoruldum Sevgili... Haykıran suskunluğumu dinlemek istemiyorum. Dilimin ucuna gelip de silinen, Söyleyemediklerim yakıyor artık, Yüreğimi ve benliğimi, Kaybetmekten korktuğum Yüreğim deki SENİ, Saklamak için..... Sustum Sevgili, Ben Sustum,Sustum Biliyorsun ! Beyza |