Son Tren
Avuçlarımı sıkıca kapatmıştım,
Unutmuşum; Ellerimin içinde ellerinin olmayışını Parmaklarımın arasında, Sıcak sevgi kırıntılarını aradım, Mutluluktan artan. Bir yumruk yaptım… Sıkıca yakaladığıma inandığım her şeyi Hayal dünyamda harmanladım. Üşümüştü ellerim Parmaklarım kaskatı kesilmiş Kalmamış sıcaklığı sevginin, Seraplar buz kesmiş… Kırık cam parçası gibi görünüyor silüetin Oysa; ressamın tablosundaki harika bir eser gibi Yedi renkte çizilmiştin. Bu kaçıncı son tren? Zaman mefhumu yok olmuş Hangi istasyonda senli tarihlerdeyim? Son hatırladığım elimde tahta bavul, Senle uzaklara, Bilinmeyen yerlere gidiyoruz Hedef ebediyet ülkesi ve son sefer. Yerimiz ayrılmıştı Geç kalmamıştık oysa senle Kıl payı da olsa yakaladık diyordum mutluluğu Buralar ıssız ve bom boş Ne yolcu var, Ne yol eden, Ne gelen var Ne giden… Sıkı tut ellerimi! bu artık Hayatımızdaki son tren Gamze YAĞMUR. 27.02.2012 Şiirime ses olan değerli şair hocam Süleyman ALTUNBAŞ’a teşekkür ederim... |
Hüzünlü ve çokça alımlı bir şiirdi okuduğum
Selamlıyorum güzel yüreği