KARADENİZ KADINIKanaatkar olurlar, yokluğu da bilirler Sevdiği insanlara değer, kıymet verirler Yoluna kurban olur, gerekirse ölürler Mertliğin abidesi Karadeniz kadını Kendi işine bakar aklı kalmaz eşinde Tarla çapalamada, her gün aşın peşinde Ormanda ve denizde hamsi balık işinde Eşinin yanındadır, Karadeniz kadını Eskisiyle yetinip, yenisini giymezler Misafire yedirir, kendileri yemezler Ölür de toprak olur bir of bile demezler Nasırlanmış ellidir, Karadeniz kadını Mertliğin timsalidir asla yılmaz bir işten Tuttuğunu koparır yüreklidir her eşten Gerçeğin peşindedir, bilmez hayalden, düşten Bir başka yaratılmış Karadeniz kadını Her gün tarla yolunda, peştamalı belinde Bir gün bakarsın fındık, belki çay bahçesinde Allaha çok yakındır kelam düşmez dilinde Kutsal bir emanettir Karadeniz kadını Ferhat GÜNAYDIN Giresunlu Eğitimci Şair 27.02.2012 |