Nağmeyi gönlünün derdine sarıp,
Sazın perdesinde, tel olmak gerek.
Toprağın bağrını sevgiyle yarıp,
Aşkın bahçesinde, gül olmak gerek.


Gece gündüz feryat figan ağlayıp,
Dert üstüne birer düğüm bağlayıp,
Coşkun ırmak gibi akıp, çağlayıp,
Sahra çöllerinde sel olmak gerek.


Sırrını anlayıp insan özünün,
Gücünü gösterip gönül gözünün,
Anlamına ermek için sözünün,
Yaren meclisinde dil olmak gerek.


Dört mevsimde deniz derya yüzerek,
Çemberinden yedi rengi süzerek,
Arı gibi bin bir çiçek gezerek,
Dostlar kovanında bal olmak gerek


Gül dalında derdi, gamı dinleyip,
Bülbül gibi vatan deyip inleyip,
Fakirin halinden her gün anlayıp
Meyveli ağaçta dal olmak gerek.


Başkasının malı yoksa gözünde
Mert insan durmalı daim sözünde
Velhasılıkelam işin özünde
Hakka adam gibi kul olmak gerek.


Ferhat GÜNAYDIN
Emekli Öğretmen/Halk Şairi-Giresun
20 Ağustos 2015