BEN GÖNLÜMÜ ISLAH EDEMİYORUM…
Ben sordum o sustu, o susunca ben yine sordum.
Bu akşam bu şehir ağlıyordu. Kaç kapıyı çaldım hayalimde, Beklide sen açarsın diye. Kaç sokağın köşe başında bekledim. Üşüyen ellerimi ısıtmaya yetmedi nefesim. Bakışına odaklanmış bakışım, Ben hala o günde kalmışım. BEN GÖNLÜMÜ ISLAH EDEMİYORUM… Uzanıyorum tutmak için uzaksın. Bir efsunlu suret oluyorsun. Köşe bucak saklısın bu şehrin ücralarında. Her sabah bir sensizlik doğar bu şehre, Bir türlü aklım oturmaz yörüngesine. Bir aklım bırak gitsin derken, Yüreğim tut getir o’nu diyor. Uzanıyorum tutmak için yoksun… BEN GÖNLÜMÜ ISLAH EDEMİYORUM… Gördüğüm bütün yüzlerde sen varsın. Bütün gözlerde bakışların… Bilmediğim bir mekân, tanımadığım bir ev… Giriş kat balkonunda yeni açmış, Petunyalar ve sardunyalar arasında. Her gün el sallayan bir adam… Hep aynı düşler, her gece böler uykularımı. BEN GÖNLÜMÜ ISLAH EDEMİYORUM… DUDU BAYRAM/ANKARA |
Bütün gözlerde bakışların…
Bilmediğim bir mekân, tanımadığım bir ev…
Giriş kat balkonunda yeni açmış,
Petunyalar ve sardunyalar arasında.
Her gün el sallayan bir adam…
Hep aynı düşler, her gece böler uykularımı.
BEN GÖNLÜMÜ ISLAH EDEMİYORUM…
baştan sona harıka bir şiir hele ballığa bayıldım yüreğine sağlık saygılar sunarım