İkişer ikişer bindiler
Nuh’un gemisine,
Suyun
Azabından korunan,
Nar bülbülünden
Lamaya
Aslandan
Rakuna var olmak için yeniden..

Sular
En
Nihayeti çekilince
İndiler gemiden..

Yemyeşil
Ağaçlar
Nebatlar içine,
Ladin ormanın
Işılayan
Şelaleleri dibine..

Akıldan
Noksandılar
Lakin
Avladıklarıyla
Doyarken mutluydular
Isırık koparıp
Günden,
Iğıl
Nehirler emdiler
Doğa
Ananın göğsünden...

Dünya
Evciliğinde
Rahat eder
Taşıdığı

Emaneti
Tasa etmeden
Mahlûkat olarak
Evcilleşen…

Doyumsuz
Uyluk
Yontan
Dişleriyle
Uçkursuz
Kuklaların
Lop kafalarıyla
Aradığı
Rızk
Irak olsun bizden..

Seslensen dağa
En
Nihayeti
İçindeki
Nidadır

Sana dönen...
Ettiğin
Sözün çarparsa
İnsan müsveddesine,
Niyetine göre

Fikriyle
Avcı bilir seni
Korkup kaçarken
Atar iftiralar
Terkisinden…

Aslan
Köyünün
Isırganlarına
Luzumu yoktur
Laf
Anlatmanın,
Riya
Irkından tilkiye
Ne söylersen söyle,
Duyduğunu senden bilir,
Anladığı
Ne bilsin ki kendinden…

Gönül,
En güzel
Çiçek.
İçine çek de
Rayihasını
Duy.
İblise ,
Kıvrımlarını
Lime
Ettiği beynin
Rehinse ,sağır kalırsın
İstemeden...

Kan
Emelli
Nice
Diken
İçinde

Dinlerken
Üzülür mü gül
Şakıyanın sesinden,
Ülkün olan
Nazenin
Canla söyleş sen de
Eminsen sevdiğinden...

La ile başla ve deki;
El Emin’e
Rahmet
İndirilirken,
Dil birdi iki söyledi
İkiler bir duyup bir görürken
Rabbim korusun düşünmeyenden…




.