BİLİRİM BEN
Uçurumun kenarındayım yine
Nefesimde intihar korkusu var Bir baykuş yuva yapmış yamaca Elimi uzattım kabul et dedim beni Reddetme bu zavallı kahrolası viraneyi.... Uç uca ekledim ilmekleri yuvarladım Saçlarıma doladım da ucunu bekledim Sıraylaydı yuvarlanmak uçurumdan Dibine inmeden anlamak zordu anladım Darbeyi hızlı yemeliydim ancak akıllanırdım.. Ölmezdim biliyordum bu ilk değildi düşüşüm Her düşüş bir güçlü kalkıştı bende bilirdim Yaralarım iyileşirdi daha bir güvensiz kalırdım Aşkı gömerdim bir kez daha o uçurumun ta dibine Çıkaracak o bileği bu kez daha fazla ısırırdım... Güneş doğardı biliyordum, bu kez batıdan bana Kadehler meyhanelerde sızardı sabahlarda Ama elbet günü gelirdi bilirdim beklerdim ben Alışkındım darbelere ben ölmeyide bilirdim Öle öle yaşamayı, yaşayarak ölmeyi bilirdim. Duygularım sadece bendeydi sermezdim kimseye Halı değildi o çiğnetmezdim önüne gelene Şahindi yüreğim bozukdu ağzım gelene Adam gibi sevmeyi adam gibi gitmeyi de bilirdim. Her seviyorum diyeni o uçuruma gömmeyide.. Açtım kanatlarımı intiharım var martılarla Beyazım, yalnızım özgür bir kuşum ben Viranem benim dönerim keyfim isteyince Baykuşlara yol verdim ben sahiplendim oraları Her vurulduğumda döner sararım yaralarımı orada. Ayvazım DENİZ |
güzel bir şiir.biraz soğuk esmekte.
tebrikler.