İnecek Var
Son buluyor seferim sevdanın yollarında,
İnecek var ey gönül firkatin durağında. Avunmaktan usandım hicranın kollarında, İnecek var ey gönül firkatin durağında. Bazen aç bazen susuz yürüyordum menzile, Ayağım dirense de sürüyordum menzile, Arnavut kaldırımı örüyordum menzile, İnecek var ey gönül firkatin durağında. Yürüdükçe menzilden kaçıyordu Züleyham, Yaklaştıkça arayı açıyordu Züleyham, Ara sıra da dalga geçiyordu Züleyham, İnecek var ey gönül firkatin durağında. Depar atıp koşmaya hiç takatim kalmadı, Azat ettim dağlarda sürek atım kalmadı, Bağışladım her şeyi katım, yatım kalmadı, İnecek var ey gönül firkatin durağında. Sakın ha deme bana ne korkak ne avanak, Ne haldeyim bir bilsen şöyle bir yüzüme bak, Boş bir hayal uğruna saçlarıma düştü ak, İnecek var ey gönül firkatin durağında. Ben bu sevda yolunda nedense hiç gülmedim, Dostumu seçemedim, düşmanımı bilmedim, Gürül gürül çağlayan gözyaşımı silmedim, İnecek var ey gönül firkatin durağında. 26.02.2012 Kütahya |
Ne haldeyim bir bilsen şöyle bir yüzüme bak,
Boş bir hayal uğruna saçlarıma düştü ak,
İnecek var ey gönül firkatin durağında.
yiğidim tüm şiirlerin uğur böceklerinin en alasını hak ediyor.uğurböcekli bu içten gelen duygularla yazdığın şiirden dolayı seni tebrik ediyorum.