Çok güzel dizeler okudum köylü kızından..
Tebriklerimle Safiye hanım..
Köylü çocuğu olmak ayrıcalıktır..
Emeğin ve sevginin alın terinin fazlasıyla yoğrulmuş
insanlığın en belirgin adresidir köy..Gurur duyarım
köylü olmakla..
Sevgi ve saygıyla esen kalın...

Yüregien saglik Cevrasam..Babamin gecnligini kendimin iase cocuklugunu hatirladim..39 yil önce ayrildigim köyüm ve sayisiz hatiralarim gözlerimin önünde canlandi.. nerede olur isek olalim biz köylü cocuguyuz ...duygu yüklü siirini severek okudum tebriklar Arkadasim..Almanyadan saygi ve selamlarimla

Yine Köylü Çocuk Olarak

safiye sultanı sarayda yaşa
yine köylü çocuk olarak kala
soyadını yine yazdır en başa
yine köylü çocuk olarak dala

ekim ayı gelsin toprağı eksin
ekmeğinle aşı tırnağı söksün
güneşi altına sulağı döksün
yine köylü çocuk olarak dola

ekmekle soğanı çeşmede yemiş
şükredip Allaha mutluca demiş
nasırlı elde ter kasketi emmiş
yine köylü çocuk olarak bala

öküze ho deyip tarla yolunda
tütününe sarıp pulluk kolunda
dumanı altında kara çulunda
yine köylü çocuk olarak sala

yüklediği yükü hemen devirdi
döveniyle dövüp yaba çevirdi
samanın tozunda dağı gevirdi
yine köylü çocuk olarak çala

sapla samanını ayırınca gör
şeyine öncesi kayırınca gör
açığa kalsa da sıyırınca gör
yine köylü çocuk olarak gala

yalanı söyleme yalan konuşma
nasılsan öyledir talan tanışma
ozan efem dese olan yanaşma
yine köylü çocuk olarak hala

260212denizli
sağlıcakla kalın

evet aslımızı unutturmasın rabbim hepimiz köylüyüz
hemiz bu vatanın insanıyız
çok güzel anlatmış dizelerle kalem saygılar benden herdaim

aslımızı inkar etmeyiz emeginize sağlık tebrik ederim

İnci gibi dizmişsiniz özümüzü, sözümüzü vallahi, imrendim ve çok beğendim, çünkü ben de bir köylü çocuğuyum ve ilk gençliğimde tarlada, harmanda, çiftte, çubukta geçti Safiye Hanım...
Şiir öyle güzel ve öyle anlamlı bir ruh yayıyor ki anlatamam...Ayrıca usta kaleminizden okumanın apayrı bir yanının ollduğunu da bir kez daha görmüş ve hatırlamış oldum...
Saygı ve selamlarımla...

Edebiyat defterinde ne cevherler varmış dedirtti dizeleriniz.
Yürekten kutluyorum müstesna şiirinizi ve yüreğinizi.
Bana şiir yazmada cahiliyye dönemimde yazdığım bir karalamamı hatırlattı bu enfes çalışmanız.
İzninizle paylaşmak istedim. Sayfanızın insicamını bozduysam özür dilerim.

Kuzularla Başbaşa Eğilsem Pınara Ben

Bâki kalan ömrümde, görsem bizim yöreyi
Gönlümce doya doya, tatsam eski töreyi
Çadıra razı olur, istemezdim sarayı
Kuzularla baş başa, eğilsem pınara ben
Gölgesinde otursam, yaslansam çınara ben

Anam erkenden kalkıp, demlese dağ çayını
Arkasından bakraca, sağsa inek, koyunu
Gün doğunca tarlalar, andırır toy, düğünü
Orakla ekin biçer, çekilmem kenara ben
Buğdayı seklem eder, yüklerdim semere ben

Köyde günlük hayata, çabucak alışırdım
Zorluğa göğüs gerer, var güçle çalışırdım
İmeceyle herkesin, derdini bölüşürdüm
Giyerdim çarığımı, başıma da bere ben
Şikâyet etmezdim hiç, batsam kızıl tere ben

Toplanırdık her gece, bir evde seve seve
Tadı güzel olurdu, gezmenin evden eve
Gecenin bir vaktinde, kalınca karanlığa
Fener diye tutardım, elimde bir çıra ben
Bedirik’li gecede, bayılırdım şor’a ben

Yaylalarda pikniğin, farklı olur lezzeti
Heybelere koyardık sebze, meyve ve eti
Gözden ırak bir yerde, bularak bir suçatı
Taşlardan mangal yapsak, bayılırdım kır’a ben
Odunumu yakmada, kullanırdım çıra ben

Sabah horoz ötünce, erkenden kalkardım ben
Dalında yemek için, dutlara çıkardım ben
Kuşları seyrederdim, keyfime bakardım ben
Sabah güneş doğunca, olamam avara ben
Teleme yapmak için, giderdim davara ben

Eti ve sütü için, koyun keçi beslerdim
Kınalı kuzuları, boncuklarla süslerdim
Kuşluk vakti gelince, üflük çalar seslerdim
Davarları dal için, götürürdüm har’a ben
Dalları kesmek için, kullanırdım tahra ben

Yayık için kadınlar, sabah gitse pınara
Elimde yufka ekmek, kurulurdum kenara
Tereyağı alınca, fırsat bulup bir ara
Ellerimle toplardım, nane yarpuz tere ben
Yayıktaki ayranla, yaptırırdım şora ben

Bütün bunlardan sonra, çıkardım ben çardağa
Odunla pişen çayı, doldururdum bardağa
Şöyle bir uzun hava, koyardım taş plağa
Yer minderi, yastığı, yaslardım duvara ben
Kızmayın sakın bana, yakardım cuvara ben

Torosların zirvesi, herdem sisli pusludur
Oraların sakini, Delibalın neslidir
Karlı pekmez orada, dondurmanın aslıdır
Hava açık olursa, çıkardım dağlara ben
Karsambaç yapar yerdim, pekmez katıp kara ben


9 Ağustos 2008

Dağ çayı: Toroslarda kayalık yerle yetişen rayihası çok hoş bir çay.
Seklem: Çuvalın dörtte üçlük kısmının dolmuş hali.
Şor: Muhabbet, sohbet
Bedirikli: Dolunaylı
Suçatı: İki derenin birleştiği yer
Kır: Piknik
Teleme: Keçi ve ham incir sütünün karıştırılmasından elde edilen bir tür yiyecek, Peynir
Üflük: Islık
Har: Defne ağacı
Tahra: Büyük ve geniş ağızlı, eğri yada kıvrık bir burnu olan, ağaç budama işlerinde veya dalları kıymak için kullanılan bıçak
Şora: Çorba
Karsambaç: Rendelenmiş buz veya temiz karın üzerine tatlı bir şurup ekilerek hazırlanan bir tatlıdır. Güney illerinde rastlanan bir tatlıdır. Yayla kültürü olan bölgelerde rastlanır. Şehirde bahar, yüksek yaylalarda ise hala sert iklimin sürdüğü zamanlarda yenildiğinde ilginç bir zıtlık ortaya çıkar.

İyi ki varsınız efendim.
Rabbim kaleminizi ve yüreğinizi nazardan saklasın.
Selam ve dua ile.

şiiri okurken çocukluğum akla geldi
çok nefisdi bir an yaşadım o yılları kutlarım

Hayranlıkla okudum Safiye arkadaşım. Özünü bilmeyenden, inkar edenden hayr gelmez. Ne kendine ne de vatanına.
Yüreğin dert görmesin. Kucak dolusu sevgilerimle...

özünü kaybetmemiş güzel bir yürekten anlamlı muhteşem bir şiir saygılar şairem

ne güzel böyle bir erdemin değerin çocuğu olmak vede kıymet bilebilmek.
tebrikler bıraktım

asalet boyda degil soyda,
incelik belde degil dilde,
dogruluk sözde degil özde,
güzelik yüzde degil yürekde olmalı...
dizelerinizin her mısrasında sizin asaletinizi gördüm
Yürekten kutlar kaleminiz daim yüreğiniz sevgi mutluluk dolsun dileklerimle Mutlu kal

Şu resimdeki doğallık bile yetiyor keyif almama
bende köyde yetiştim büyüdüm
köylülüğümle gurur duyuyorum
keşke gidip orda yaşayabilsek
şehirde çürüdük

şiirlerinizde isim görmesem bile tanırım

selamlar sevgiler

BU SİTE SENİNLE ŞANSLI. ÇÜNKÜ SAYENDE ŞİİR OKUNUYOR. GÖZLER VE GÖNÜLLER OH BE BİR ŞİİR DAHA OKUDUM DİYOR.

Ekim ayı gelince toprağa tohum eken
Nasibin de olanı tırnaklarıyla söken
Kızıl güneş altında boncuk boncuk ter döken
Ekine tırpan vuran köylünün çocuğuyum

Asaletin en büyüğü aslına bağlı kalmaktır.
Şiirindeki duygulara hayran oldum.Çok beğendim.Kaleminiz var olsun.
Selam sevgilerim gitsin arkadaşıma.

ASLINI İNKAR EDEN HARAM ZADEDİR..HARİKA BİR DUYGU PAYLAŞIMIYDI DİZELERE YANSIYANLAR..
YÜREĞİNİZ DERT GÖRMESİN DİLEKLERİMLE KUTLUYRUM EMEĞİNİZ...
SELAM VE SAYGIMLA.

ŞİİRDE RESİMDE ÇOK GÜZELDİ... RESİMDAKİ HAYATI YAŞADIK BENİ MAİZYE GÖTÜRDÜN ÇOOOOKKKK TEŞEKKÜRLER EDERİM, TABİİ ÇOCUKLUK DÖNEMİMİZ... SELAMLAR...

Ama ne yazıkki büyük önder ATATÜRK'ta demiş köylü milletin efendisi diye...fakat köylüyü şnsandan saymayan,çevresine bile layık görüp almayan,adamdan saymayan,göbeğini kaşıyanlar diye aşağılayanlar,cahil cühela gibi saçma sözlerle aşağılayan zihniyetlere neler demek lazım.elhamdüllilah bende gurur ile ile derim hep ben köylü çocoğo olduğumu..Aslında bu şiirin anatomisini çıkar deseler bana inan yer yerinden oynar.Ben daha fazla yzmak istemiyorum kardeşim.Güzel düşünen gönlün kalemin daim olsun

Yüklediği yükleri bir hamlede deviren
Dövenle harman dövüp yaba ile çeviren
Sarı saman tozuyla ciğerini geviren
Yelin önünde duran köylünün çocuğuyum

Yaba ile savurup saptan saman ayıran
Kendinden önce bizi düşünüp de kayıran
Kendisi aç yatıp da karnımızı doyuran
Her şerri hayra yoran köylünün çocuğuyum

Yalan yere söz edip riyakârı övmeyen
Kız doğurdun sen diye anamı hiç dövmeyen
Bir kez olsun kızıp da arkamızdan sövmeyenleri
Bizi şefkatle saran köylünün çocuğuyum


bir söz vardır bizim oralarda
der ki,
aslını yitiren külli kafirdir..evet aslımızı yitirdiğimiz ve değerlerimizi unuttuğumuz sürece biz biz olamayız..
yüreğine sağlık şairem..

kalbi selamlar

Sade ve yalin anlatimli, güzel dizeler. insanlar gecmisini unutmamali.
Emeginize saglik, kutlarim. selam ve saygilar...

Merhaba...mazi...hars...kültür elbette yabana atılmamalı...Sap,yaba gibi arı kelimeleri kullanmanız ne güzel...Dövene de gem derdik...İçeriği çok izden ve naturel...Zevkle, tad alarak paylaştım...Çok tebriklerimle...Saygılar...

İçeriğiyle, işlenişiyle tertemiz bir şiir.
Ben de bir köylü çocuğuyum ve köyüme her gittiğimde hayatı biraz daha severim, zira köyde insanlar dahil herşey doğaldır.
Emeği ve yüreği kutlarım.

Selam ve sevgimle.

öyle güzel anlatmışsınızki köyde yaşadığıma bir kat daha sevindim kimse aslını geldiği yeri,insanları unutmamalı saygılar diliyorum.

evet bende köylü çocuguyum,aldın götürdün,emeğine yüreğine sağlık

Dert görmesin o ruh, o yürek. Var olsun o usta kalem. Döktünüz sayfaya tohumumuzu.
Canı gönülden kutluyorum, saygılarımla.

yürekten kutluyorum çocukluğumu hatırladım kalemin daim yüreğin var olsun selamlar

beğenıyle okudum emeğine sağlık saygımla

çok çok güzel bir şiir.haz aldım.
biz de aynı köylünün çocuğuyuz.
selamlar,saygılar...

Geçmişini, Aslını inkar etmeyen değerli şairemi saygıyla sellamlıyorum.
İçerisinde hepimizden birer parça olan, nefis bir eser olmuş, okumaya doyamadım.

Yaba ile savurup saptan saman ayıran
Kendinden önce bizi düşünüp de kayıran
Kendisi aç yatıp da karnımızı doyuran
Her şerri hayra yoran köylünün çocuğuyum

Yalan yere söz edip riyakârı övmeyen
Kız doğurdun sen diye anamı hiç dövmeyen
Bir kez olsun kızıp da arkamızdan sövmeyen
Bizi şefkatle saran köylünün çocuğuyum

ASLINI İNKAR EDEN HARAMZADE OLUR,
ELLERİYLE TOPRAGI İŞLEYEN
KÖYLÜM ÇİFTÇİM EMEGİYLE GEÇİNİR
ALNININ TERİYLE ÇOCUKLARINI BÜYÜTÜR,

NEFİS ŞİİRDİ YÜREGİNİZE SAGLIK SAYGILAR.