Uyandır Yüreğimden Öperek Beni
Uçurumlara mahkûmum
Ömrümün bütün dalları kırık Zemherinin ortasında Umudumun bahçeleri talan oldu. Yaralı yavru ceylan üşümüş Uykusuz, Yorgun gecelerin koynunda Uyandır beni alnımdan öperek Elem dolu uykularımdan... Kaç zaman geçti Yaralı sevdamızın üzerinden, Çok özledim sevgili Sabahlara seninle uyanmak Akşamları seninle karşılamak, Sıcaklığına sarılmak, Sonsuzluğunda kaybolmak, İstiyorum.... Bilinmez, Sensizliğin kaçıncısındayım, Ateşinle yanarken, Üşüyor kor yangınlarda. Bedenim, Isıt üşüyen ellerimi, Isıt yüreğimi Dinmiyor sızım, Kokun yok Nefesin nerede sevgili? Şimdi gelinciğin gülümsemiyor artık Gecelerin kirpiklerinde, Yalnızlığım ağlıyor. Gözyaşlarım ıstırap yüklü bulutlar misali Resmini yüreğimin üstüne bastırıyorum Her gece Her sabah Her dakika Ve Dindirsin yüreğimdeki sızıyı diye... Hasretim gözlerinin Duruluğunda aşka, Sakla sevdamı kör kuyularında. Azap olan geceler sonunda Sensiz uyanmak istemesem de Sabahlara. Mutsuz olduğunu bildiğim, Mutsuzluklardayım... Sen uyurken yalnızlıklarında, Uykusuzluklarımda hayalinin Uyanmasını beklerim sevgili. Gün ışıdığında sen işliyorsun Tüm hücrelerime. Umut be yiğidim Umut işte. Haydi bekletme ... Yüreğimden öperek Elem uykularımdan, Uyandır beni. 14 Şubat 2012 Konya Beyza |