Gelincik ve Çınar Ağacının Sevdası
Ormanın en güzel yerinde yaşayan bir gelincik varmış. Gelincik o kadar güzelmiş ki bırakın diğer gelincikleri tüm ormandaki çiçekler bitkiler onu kıskanırmış. Çünkü onun güzelliği sabah güneşi gibi tekrar can verirmiş uyuyan doğaya. Her an güzel, her an canlı, her an alımlı imiş. Bir gün bu güzelliğe koca çınar ağacıda tutulmuş. Tutulmuş ama ne tutulma. Sert yapısı ile meşhur olan koca çınar ağacı sanki incecik bir dal gibi salınır olmuş gelinciğin çevresinde. Her zaman olduğu gibi nefret karşılıklı ise sevgide karşılıklı imiş. Bir zaman sonra gelincikte ilgi duymuş koca çınara. Bu ilgi zamanla sevgiye, aşka dönüşmüş. Bu aşk neredeyse gözlerini kör etmiş. Ne ormandaki başka çiçekler nede başka ağaçlar umurlarında olmamış. Bir yakın bir arkadaşı olan gonca gül uyarmış gelinciği:
-Bak, o artık koca bir çınar sen ise gencecik bir gelinciksin neden onu istiyorsun neden onu seviyorsun neden başkası değil demiş.
Gelincik hiç düşünmeden cevaplandırmış soruyu;
-Bak, arkadaşım ben dünyada en kısa yaşayan çiçeklerden birisiyim. Benim ömrüm nisan ayı ile haziran ayları arasına sınırlı. Bu sınırlı hayatımı beni seven ve beni en iyi anlayan kişi ile geçirmek istiyorum. Tat kızın dilinden anası anlar dedikleri gibi, o koca çınarı en iyi ben anlarım. Beni de en iyi o koca çınar anlar.

Zarifliği,inceliği,güzelliği,
Neşesi, şuh kahkaları ile,
Kırmızı rengin asaletinde,
Sere serpe özgür Gelincik.
Güneşe başını kaldırdığında,
Gölgesinde yıllarını geçirdiği,
Sığınağı,sahiplenicisi,
Toprağında büyüdüğü,
Köklerinde can bulduğu,
Sakin huzurlu yürek mekanı,
Koca Çınar...

Ahh
Hiçte böylesine bakmamıştı ona.
Şaşırdı Gelincik,
Güneşin ışıkları,
Yüce Çınara nasılda yakışmıştı.
O heybetiyle,ihtişamı,
Toprağın derinliklerine kadar inen kökleri,
Göklere uzanan kolları vardı.
Harika,muhteşemdi,
Daima korumuştu Gelinciği,
Çınar ağacı...

Sevmişti Gelincik,
Artık gülmüyordu,
Özgürlüğünü kaybetti,
Bağlandı,vazgeçemedi,
Güneşin ilk ışıkları değil,
Çınarın yüceliğine sevdalıydı,
Narin, kırılgan ve üzgündü.
Asil rengi kırmız solmaya başlamıştı,
Yaralıydı sevda ateşinde,
Ulaşılması imkansız gördüğü,
Sevdasına bakıyordu,

Koca Çınar ağacı,
Yüce yüreği,
Güçlü elleri ile
Gelinciğin,
Narin yapraklarını incitmeden.
Tuttu,
Gövdesi,
Ona eğildi,
Rüzğarın fısıltısında,
Seni Seviyorum dedi.
Çınar;
Seni Seviyorum Gelincik...

25.05.2011
Konya

Beyza