Çocukluk günlerimi ararken,
Aynaya bakıp, bakıp ağladım.
Ağarmış saçlarımı yolarken,
Aynaya bakıp, bakıp ağladım.

Sayılı günler ne çabuk geçmiş.
Yıllar ömrümü su gibi içmiş.
Akranlarımın birçoğu göçmüş.
Maziye gidip, gidip ağladım.

Köyün üstündeki tepeye çıktım.
Virane olmuş evlere baktım.
Kendimi kara toprağa bıraktım.
Gözyaşımı süzüp, süzüp ağladım.

Harap olmuş atamızın yurtları.
Göç eylemiş koyunları, kurtları.
Geride kalmış sakatları, kartları.
Boynumu büküp, büküp ağladım.

Evlerin bir kısmı çoktan yıkılmış.
Bazılarına yalan yanlış bakılmış.
İnsanlar ise yalnızlıktan sıkılmış.
Deliler gibi dönüp, dönüp ağladım.

Kurumuş dereler, bozulmuş yollar.
Yaşlanmış ağaçlar, çürümüş dallar.
Gerçek değil miydi yaşanan yıllar.
Gençliğime yanıp, yanıp ağladım.

Sabri Koca