)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-366-)(-)(-)(
*******************************************************************************
******************** Dikenlerin Üstünde ******************** Karanlık bir gece yol görünmüyor Yürüyorum dikenlerin üstünde Kara çalı bana aman vermiyor Yürüyorum dikenlerin üstünde Güneş erken doğup şafak sökmüyor Gökteki bulutu söküp atmıyor Ay karanlık güneş ışık tutmuyor Yürüyorum dikenlerin üstünde Sonlanmadı menzil ile durağım Belki çok yakınım belki ırağım Yaralandı parça parça ayağım Yürüyorum dikenlerin üstünde Yavaş yavaş ilerlerken Kaplani Benim ile yola çıkanlar hani Geri dönsem taşa tutar el beni Yürüyorum dikenlerin üstünde ************** Ozan Kaplani ************** 1958’de Sorgun’un Tulum köyünde doğdu. Asıl adı Hasan Kaplan’dır. İlk ve ortaokulu köyünde ve Sorgun’da okuduktan sonra ortaöğrenimi Samsun ve Ankara’da, yükseköğrenimini Ankar’da tamamladı. Küçük yaşlarda şiir yazmaya başladı. Ankara’daki ilk yıllarında birlikte olduğu çevrede aşıklık geleneğini ve bağlama çalmayı öğrendi. Şiir yazmaya da bu dönemde başladı. 1970’li yılların ikinci yarısından itibaren Halk Ozanları Kültür Derneği etkinliklerinde de üye ve yönetici olarak görev aldı. Şiirlerinde hemen her türlü konuyu işleyen ve türküleri çeşitli sanatçılar tarafından okunan Kaplani’nin yalnız ve başka sanatçılarla birlikte albüm çalışmaları oldu. 1980’li yılların ortalarında söylediği birçok türkü ile adı duyulan Kaplani’nin şiirlerinin bir bölümü Metin Turan tarafından hazırlanan »Yürüyorum Dikenlerin Üstünde«, (1999) adlı kitapta yayımlandı. KAYNAK:© BeKa Sitesi ******************************************************************************** )(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-366-)(-)(-)( Hayat dedikleri bilinmez yolda Yürüyorum dikenlerin üstünde Tükeniyor ömür bu gurbet elde Yürüyorum dikenlerin üstünde Dertli bülbül gibi parelensem de Ateşte kavrulup harelensem de Gönülden çok kötü yaralansam da Yürüyorum dikenlerin üstünde Zaman zaman yollarına bakarak Gözlerimden kanlı yaşlar dökerek Bazan sürünerek bazen sekerek Yürüyorum dikenlerin üstünde Ne kadar kolaymış söylemek dile Mesken tuttu bizi gitmiyor çile Acılar içinde ben bile bile Yürüyorum dikenlerin üstünde Ummadığım dertler bindi dalıma Bir kara gözlüvar çıktı yoluma Hasret ile özlem girdi koluma Yürüyorum dikenlerin üstünde Kader de var ise kim başa çıka Seviyorsa eğer kahrını çeke Umutla ardıma ben baka baka Yürüyorum dikenlerin üstünde Menzile varmadım bütün hızımla Baş başa kaldım hep ince sızımla Lüzumsuz diyorki dertli sazımla Yürüyorum dikenlerin üstünde Sadık Dağdeviren Aşık Lüzumsuz |