YUMAK
YUMAK
Çileler ayırıyorum geceleri Evrenin dolaşık iplerinden Aç,açabilirsen Yeşili çekiyorum ucundan Çırpınıyor doğa Sarıyı asılıyorum kıyısından Kuduruyor sonbahar Hırsından Maviye dokunuyorum hafiften Boşalıyor gökyüzü buluttan Dokunmaya korkuyorum beyaza Ellerimin kirinden Öylesine sıcak ki kırmızı Ellerimi yakıyor derinden Pembeyi çekeliyorum usulca Peşimde bir genç ordusu Uçlarına dokunuyorum mor iplerin Yanağımda bir şaplak sesi Kala-kala bir kara kalıyor Avuçlarımda Ağarmayı bekliyor Şakaklarımda. DEDE İRFAN ÇELİK |
Renklerin diliyle örülen duygular...
Kutluyorum..Selam ve saygımla...