Sahnesel Şizofreniağır paranoyalar içerisindeyim sanki tüm gözeneklerime batırıyorlar seni bir bir kanımdan alıyorlar biraz fevri hissediyorum kendimi suskun ve yalnız odanın her yanını notlarla kaplamışım biraz daha ayrılık, biraz daha acı cenin olsam kalsam, ağlardın sen beni diye düşünüyorum eli baltalı amcalarla anlaşma yaptığını düşlerimden anlıyorum biraz kırmızı biraz siyah... başımı yasladığım yastıkta kan lekeleri sanırım geceleri burnum kanıyor farkında değilim sanki beynimin içine bomba atıyorlar öyle gürültülü ağrıyorum son günlerde jilet yarası gibi keskin terk edilen bir adam kadar yalnız ağrıyorum ve farkındayım ayağa kalkmak için değneklerim var kumdan yapılma tutunuyorum, kırılıyorlar ve yeniden oluşuyorlar, bilinçsiz düşleri arabanın altında kalmış bir çocuğun ölüm haberini alıyorum ayağa kalkıp bağırmak istiyorum! ağzımın olmadığını fark ediyorum sonra gülüp geçiyorum. karesel bir gidişi temsil ediyor sokaklar adım adım göçüyor umut buralardan camı açık unutmuşum üşütmüş gelecek diye yazdığım satırlar beni özlediğini söylüyorsun gözlerinin içinden duyuyorum onlar anlamıyorlar.. Kerem Sümer. |