DUMANDAN BEDENLER
ağlama sus...!
dökülen gözyaşlarının değeri nedir? alın ruhumu sokağın üşüyen kaldırımlarına serin. istanbul’un ayazında karanlığın cemali daha derin, kaderle atıştığımda istanbulun boğazında ellerim... şiddetli bir fırtına bütün ayrılıklarım, kalemle kağıt dans ettikçe seni anar satırlarım, gece kadar uzundu saçlarım, hayatıma kapanan tüm camları, hayallerimin yanlızlığıyla taşlarım... yanlızım, fakat bunun bir önemi kalmadı, nikotin en yakın dostum oldu ve benden hiç ayrılmadı. dumandan kemiksiz bedenler işgal ederken odamı, uykuya dalarken duvardaki gölge böler karanlığı... ahh BABAM yine sen haklı çıktın, utandım... yüzümde gardiyan parmaklarım, zamanı kovaladım. mutluluğu aşırırken, kaderi suç üstü yakaladım. ben karanlığı severken, güneşin yüzüne bakamadım... |
GÜNEŞİN IŞIKLARI YAĞSIN SAÇLARINA
GÜLÜŞÜN AYÇALARDAN OLSUN
VUSLATIN GELSİN BÜLBÜL NAĞMELERİYLE
GÜLDESTELER YAZILSIN ADINA
KAFİYELERİ RENGİNLE DONANSIN
DİYOR TEBRİK EDİYORUM .GÜZEL BİR ŞİİRDİ
HELE HELE BABAYI GÜNEŞE BENZETEN O SON KISMINA MEST OLDUM