minik kurba
kıvrıla kıvrıla gidiyor yollar
inişler, çıkışlar yokuşlar... farkında değilim habersizlik kaderim... düşer sonbahar yere kopar takvimlerden elemiş ununu değirmende asar eleğini, bilirim... titiz bir bahçıvan asma bağlarımda çömelmiş bense kibirliydim... soran olursa köylü benim efendim... efendim, efendim! duyamadım konuşuyor kibrim, laflıyor sus sus kısamam sesini volkmenimin orda bir pamuk tarlası var uzakta ve ben de pamuk kadar hafifim üfürür karayel üzülürüm şu anda sahte cennetimdeyim deremin kenarında oturur yeşil bir kurbağa, miskin her tarafım siğil doldu aldırmam, iflah olmam, bezginim... 21.02.2012 |