20
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
1908
Okunma

Günlerden bir gün işte
Gece başlarken bu şehirde
Çığlık çığlığa martılar
Yalnızlık kol geziyor evlerde.
Şubatın ayaz karanlığında
Ruhum üşür ellerimle birlikte
Sen ve ben
’’biz’’ olamazken
çığ gibi büyür
yalnızlığım...
Ağır sancılar taşıyorken
Ruhumun kıyıları
Kuşkunun ilmeğinden
Geçiremezken umudu
Yağmur bulutu gözler
Tadabilir mi uykuyu ...?
Ahhh.....vefa !
Hangi çılgın rüzgârlar
Nerelere savurdu seni....?
Yerlerde sürünen
Sarı yapraklar gibisin
N e r e l e r d e s i n......?
21 /02 /2012
İSTANBUL