mavi şortlu buğday tenli çocuk
günlerden neydi o gün
umrunda bile değildi elinde bol susamlı simiti iştahla yerken ve neşeyle giderken eve doğru nerden bilsindi doğum günüydü bugün onun mavi şortlu buğday tenli çocuk amansızca büyüyordu alabros kesilmiş saçı gözlerinde henüz sönmemiş düşleri içindeki şarkılar eskimeden ve dilindeki öyküler yitmeden bekliyordu biriktirdiği misketleri bir gün çok para edecek ve sonra işte prens olacak sarayında oyunlar oynayacak ve günü gelince prensesi cadıdan kurtaracaktı nerden bilsindi oysa geçtikçe gün geçtikçe zaman uçan balonlar göklerde yitecekti ne her öykü mutlu bitecek ne de kuşlar hep özgür uçacaktı öğrenecekti ki masalların büyüsünü insanlar yok edecekti her yeni gün biraz daha büyüyecekti ve bir gün artık o mavi şortu bir daha hiç giyemeyecekti ama nerden bilsindi o gün onun kim bilir kaçıncı doğum günüydü neyse ne iyi ki doğmuştu… atilla güler |
iyi ki şiir var
her dem mürekkeb-i Şiirle daimâ
.