-I-


Yalnızca uykuda rüyâ görmez insanlar
Ayakta uyutulup
Uyanık olduğunu sanan, uyur uyanık
Ne çok uyurgezer insan var!


Gözünüzün önünde dünya
Durmadan çalışan yoksul
İşçi, köylü, üreticinin emeği
Krallar sofrasında ekselans yemeği!


-II-


Tanrının gözüyle semadan
Baktım dünyaya şöyle bir an:
-Arasında insanların bencil, çıkarcı, hırsız
Yalancı, dolancı, eşkiya, utanmaz arsız!


Bilseydim böyle olacağınızı
Nebatatla hayvanat yetsin derdim
Kafatasına akıl katıp
Akıllı tek insan, Adem’i yaratmazdım!


-III-

İnsan döndü aynasına:
-Ya ben bilseydim
Yaşamak için çalışacağımı aralıksız
Gelir miydim hiç böylesi bir dünyaya?!


Sonra kalkıp, baktım ki birileri;
Verdiğin akıl ile seçtiğim,
En çok güvenip, oyumu verdiğim vekil
Milletin meclisinde, parlamentoda hırsız!


Bir de kalkıp üstelik
Tekke, zaviye, dergâh, medrese kurduracaksın
Beş yaşında bebeye öğretmek için kitabını
Beş sağ, beş de sol eline, on sopa vurduracaksın !


El açtırıp göğe, secdeyle yalvartıp yakartıp
Günde beş vakit namaz kıldıracaksın;
Kılmayanın boynunu kıracaksın teber ile
Cömertlik, cimrilik, doğruluk, dürüstlük hangimizde?!


-IV-


Tanrı döndü kuluna:
-Aynayı bırak, dön de bak hele dünyana
Bir cennetin uğrunaysa bunca çektiğin çile
Yazık değil mi dünyanda çayır çimen onca güle!


Hiç mi hiç utanmadan sıkılmadan
Niçin bana kahrediyorsun
Yarat dünyada cennetini elin ile
Ne dilersen, benden değil kendinden dile!



Şöyle bir bak dünyanın aynına
Bunca güzel çiçekler, güzellikler, böcekler
Bir kez olsun şükrettin mi nimetine
Dünyanın kıymetini bilmeyenin, cennette işi ne?



Yetmediyse bunca verdiğim akıl
Gel cennetime gir, sokul
Bir tek elma yüzünden yasaklı
Şehvetin yılanına sokuldun, bir daha sokul!



İstersen git ateşine cehennemin, dibine çakıl
Artık uyan; sonu geldi rüyânın
İster kıymetini bilin dünyanın, ister güneşime gelin
Çekin kıyameti ellerinizle, külliyen yanın!



Şaban AKTAŞ
15.03.2000




Resim: Adem ile Havva Tablosu