Gölgeler
Tanır mısınız beni?
Hani o karanlık duvarların soğuğuna yaslanmıştım Rüzgar esince birden, Aynı o duvarlar gibi kararmıştım Ben, adım karanlık Adım gölge, adım yalnızlık kimisi için Ben, hepinizin içinde bir yer kiralayanım, aşığım belki de bir köşe de ağlayanım ya siz nasıl tanırdınız gözlerimi? Elbet kesiştiğimiz bir an olmuştur Bir an ki her gün onda saklanırım Görünürüm işte o küçük zamanlarda Yaşama oradan tutunurum Belkide bakmışsınızdır sadece, Görememişsinizdir. Her gece ayrı bir vals gölgelerle İnsan dökülen yapraklara sürtündükçe birbirllerine ayrılan hayatlar buluyor her bir evde Her biri ayrı bir pencerede Ben, adım da kendim gibi ben Bir bankta oturuyorum tanımıyorsanız Her an sizi izliyorum pencerenizden Bakın orda, sessizlikle büyüyen, Bir yerde yaşıyorum, içinizde Arta kalan bu kentten. |
ama okudum
kutluyorum güzel çalışma