Bir rüzgar olsam ıssızda!
alnım kar, kirpiklerim çiy
dağlardan dağlara esen poyrazlar gibi
soluğuma dağ çiçekleri.taşısa baharlar
pınarlara seslensem, ağaçlara, ormanlara
incinmiş yaprakları okşasam hüzünlü sesimle
sevinç olup yağsam üzerine üşüdüğünde tomurcuklar...

Bir şafak olsam ıssızda nazlı!
kızıl bir nar gibi serilsem gökyüzüne
yıldız gülücükleriyle terli çocukların
lekesiz alınlarından,
gün konmuş yanaklarından öpsem her sabah...
sonra hiç konuşmasam
hiç konuşmasam
çekip kapıyı ardımdan usulca çekip gitsem

Yağmur yağdığında şiirlerle bezesem bulutları
ufukları şarkılarla, türküleri umutlarla süslesem
ay bir yanımı alıp götürse, rüzgar bir yanımı
dağ dağ, deniz deniz savrulsam...

Ay ışığı olsam ıssızda
karanlıkları aydınlatsam
akıp gitsem dereler boyu nazlı bir su gibi
yalnızlıkları yıkasam, sevgisizlikleri, mutsuzlukları
her gece kapısı kapalı evlere düşsem
pencerelere, karanlık düşlere, küs yüreklere .
uzanıp öpsem incinmiş kirpiklerinden nazlı çocukları,
kanayan yüreklerini sarsam anaların
sonra toplayıp bulutları gözlerime ağlasam...

Sevdalı bir bulut olsam ıssızda!
yağmurun yağmadığı ülkelere
billurdan damlalar döksem gözlerimden
sel olup götürsem acıları yüreklerden
silsem yeryüzünde yalanları, kinleri, kötülükleri .
geride sevinçler bıraksam sadece, sevgiler, mutluluklar
güzel duygular bıraksam dostluğa yaraşan
akıp gitsem nehirler, denizler, okyanuslar boyu sonsuza

Bir rüzgar olsam ıssızda!
parklara essem her seher sevindirsem çocukları
uçurtmalar havalandırsam mavilere,
gül kokular savursam dört bir yana
güneşi çağırsam her üşüdüğünde çocuklar
her bayram dudaklarda gülücük
avuçlarda sevinç
yoksul mahalle çocuklarına
her sabah bolluk dağıtsa güvercinlerim
uzanıp öpsem utangaç kara gözlerinden bin defa...

......./
Bir bahar başlasa yeşil
bir yol çiçeği gibi küs ve yorgun
yaslasam başımı omuzuna dağların
bu üzgün ve kederli yüreği alıp avuçlarıma
ağlasam
nazlı bir çocuk avuçlarına saklasa gözyaşlarımı
uzanıp uyusam incinmiş kirpiklerine
bir daha hiç uyanmasam...
hiç uyanmasam...