DELİ MAVİ
Dilime lâl ol
Kaleme yazma desem Dinlemeyecek Efkâr basacaklar yine Aşk En çok geceleri vuruyor Hüzün çiçekleri istemeden açıyor gönül bahçemde Cemren düşüyor önce bağrıma Sonra toprağıma Denizine havasına suyuna Aşık olduğum bu güzel şehir Dar geliyor Hırsımdan Yakasım var körfezimi Dalgalar kıyılarımı dövdükçe Gözlerimle bir olacak denizin rengi Kıyılarımda hırçın Asi deli-maviydi adım Özgürdüm Sırtımdan vurulup düşmek yakışmadı engin adıma Ateş-i suzan olup sol yanıma düşen Esmer yanım Yârin olunca yaram olacağını bilseydim Çıkmazdım yoluna Yağmur kuşlarını bilir misin sevgili Sahilde yaşar ama iyi yüzemez bu kuşlar Denizden uzak yaşamasını da bilmezler Martılarla çığlık çığlığa kavga ederler de Dalgalardan ödleri patlar Son yağmurlardan sonra göç yolları görünür ufukta Umuda yolculuk başlar Denizden ayrılma zamanı gelmiştir Rotayı nasıl belirlerler hâlâ muamma Geç kalmazlar asla Biz başaramadık Yağmur kuşları kadar olamadık Gönül dergâhımın Ege nakışlı Efe’si Kırılma noktasındayım Ezberimdeki gece gözlerinedir bu isyan Anla Sınırlarımı sakın zorlama Gecelerine borcum yok Seni’’sen’’ olmadan yazacağım Adak yapma beni Gurbetinin sürgününde Tutuklu kalmasın ömründe yüreğim Seni azat ediyorum Senden gayrısı tufan demişken Aşkı Denizin sularında ıslanmadan yürümek mi sandın Sevdaya dair ne biliyorsun sen Gözlerim yadigârın kalsın DENİZ_DERYA35 |