Iraksamalar... / II- Yine de öyle bilme, bırak dağınık kalsın... - Sanmayın ki son sözüm, benden arta kalanlar Takvimler sayfa sayfa yakılırken söylendi. Duymaktan hoşlandığım en tozpembe yalanlar Gözlerimin içine bakılırken söylendi. Kırılırken kalemler vakitsiz suçlarıma İklimsiz sağanaklar sindi göz uçlarıma. Üstelik "elveda"lar, terli avuçlarıma Günahım bir mıh gibi çakılırken söylendi. Ey illegal düşlerim, ey suçum ey yasaklım "Belki"den bir "Keşke"ye yol alır oldu aklım. Çünkü en utandığım, en sustuğum en saklım Hatıralar aklıma takılırken söylendi. Bilmiyorsunuz hâlâ, ahım kahrımdan yüce Bu yüzden ağlıyor gök yanağımda her gece. Ve bu yüzden sustuğum şiirler hece hece Şakağıma bir kurşun sıkılırken söylendi. Ferhat’ın ilhamıydı sıradağlar delişim Mecnun’a el vermişti çölleri yol bilişim. Belki de bu sebeple, artık fazla gelişim İsmimden yavaş yavaş bıkılırken söylendi. Ne bir aşk sunun artık, ne bir ses ne bir nefes Ne bir taht istiyorum ne altından bir kafes. Bilin ki tek tövbemi haykıracağım adres Kâinat üzerime yıkılırken söylendi. ( Devam edecek... ) 17.02.2012 Beylikdüzü |