BİZ BİLELİM
Tüm tanımların yanındaydı senin
Kirli mavilerle bezeli Şarkıların birbirini kıskandığı Anlarda çıkıp açtık gökyüzünü Ellerimizle yırttık bulutları Kahinler bizi işaret etti Günler gelip geçti yanımızdan Kayıklar kavga verdi denizlere Aynalara güldü yeni doğanlar Ülkeler ya bizimdi ya çocukların Bizse aşkı pay ettik utanmadan Ben senin olacaktım sen gitmelerin Düşünmek zor oldu gündüz uykularını Duvarlardaki parmak izleri söyledi yaşanmayanları Kimbilir kimindi yeşile çalan sesler Yosun kokulu fahişeler Hangi kapıyı çalsam tıka basa yalnızlık Bir düzen çiçeği Yakınlarımız uzaktı bizim uzaklar aramıza serili Bir ’Kent Kırgını’yım barışmaya niyetsiz Kavgası olmaz o sokakların Yürünür ardında gölgeler bırakarak Bak ay doğuyor sarpların arkasından Bırak sevsin insanlar Biz bilelim ardındakini Bırak martılar hatırlatmakla kalsın Biz yaşayalım yalnızlığı |
Acıların toplu raksı. Kent Kırgını her dâim.
Var olunuz.
...