Yağmurlu bir Şubat Günü...
Bir “şubat ortası” daha, “dün”de kaldı,
Mahzundu, mahcuptu, meçhuldü zaman, Bülbülün kalbindeydi zaten diken, Ki acıyı duymuyordu “gül” den gelen Ve bir söze takıldı, ufka daldı: “Yüküm ağır omuzlarımda Yollar kaypak, duygular sapak Yüküm ağır yüreğimde Ağlamam yasak. ... sen dalgalarında kaybolurken, ben geçmişime tutsak…” Gecenin derin bir saatinde, Yağmur vuruyordu balkondaki cama, Saatin sesi duyuluyordu artık Ne oluyor, dedi, yorgun adam Sen bir yolcusun, haydi kalk ! Yol uzun, yolcu yorgun, işin çok, Menzile heyben dolu varmaya bak ! |
Saygılar...........