DOĞRUSU BEN GURBETTEN USANDIM
Çiçeksiz bahçeden usandım
Bülbülsüz bağdan bağbandan Feryadı olmayan yürekten Doğrusu ben gurbetten usandım Filizi yeşermeyen yayladan Hasreti olmayan gönülden Dönmesini bilmeyen yardan Doğrusu ben gurbetten usandım Umutlanıp gecenin ardından Doğan yıldızın sayısından İçimdeki çığlığın acısından Doğrusu ben gurbetten usandım Umut bekleyen ağlayan için Varlığını yanında hisseden için Seni bulamadığım bu şehirde niçin Doğrusu ben gurbetten usandım Hasretin tüterken içimde her an Mırıltımdaki sevgili GÜZEL vatan Yanaşmak istediğim o liman Doğrusu ben gurbetten usandım İçim hasret ile baş edemezken Aniden feryadını duyamazken Belki kulakların çınlar uzaktan Doğrusu ben gurbetten usandım |