Sanki müzminleşmiş, bir sancı gibi
Kalbime saplanmış, çıkmak bilmezsin
Zulüm ateşinde, yakmaktan beni
Usanmak bilmezsin, bıkmak bilmezsin

Kaybolup gitmişim, hüzzam şarkında
Mıhlanıp kalmışım, sevda parkında
Olmamışsın yıllar yılı farkında
Bir ümit ışığı, yakmak bilmezsin

Ey kahır çiçeğim, ey hazan gülüm
Düşmüşüm pençene, dillerde zülüm
Tebessümün hayat, sitemin ölüm
Bir kez hayat dolu, bakmak bilmezsin

Bu sevda kaydırdı, nice kızaktan
Bakışların mayın, olur tuzaktan
Gürlersin hep, yağmur olur uzaktan
Bir türlü vadime, akmak bilmezsin.

Niye sağırsın can, bunca ahtıma
Oysa kök salmıştın, gönül tahtıma
Kahrettirirsin hep, kara bahtıma
Bir tür duvarları, yıkmak bilmezsin

Ey Bülbül bahtına, tufan mı düştü
Bu ne biçim sevda bu nasıl düştü
Ümit güllerime, baykuş üşüştü
Geceme bir şimşek, çakmak bilmezsin…