BİRDEN DÖNDÜ HÜZZAMA
Birden Döndü Hüzzama
yine sardı ruhumu ateşten ızdıraplar, baharlar kışa döndü,kurudu hep yapraklar. nihavent çalan sazım,birden döndü hüzzama, ömrümün baharını nasıl kışa çevirdin. sanki ruhumu sıkan ateşten çemberdeyim, baktıgım her yanda sen,yüzümü yakan sensin. küçük bir çocuk gibi sessiz bekleyişlerin, mevsimler baharını, nasıl kışa çevirdin. hani elim anlında,öperken dudakları, bu sesle,yagmurmuydu,yoksa fırtınanmıydı. en güzel resimleri çizerken gözlerinde, yürek defterlerine adımız yazıldı hep. sararıp kurudu,bak, yüregimiz çöl gibi, ektigimiz çiçekler yeşermeden kurudu. sevdalar çoktan bitti,tükendi mutluluklar, yine kavruldu ruhum,yaşanan dünlerimle. 09.02.2012 |