siz cüzamlı hasta ruhlar
kararan adımlar atın hakikate
çığlıklarınızı harcayarak
bana sonsuz bir sessizlik bırakın
yalanlarla öptüğünüz kulaklarımı
ben kesip atmadan önce

daha da katılaştırıp şehvetinizi
gereksiz bir yüz çizebilirsiniz rüyalarıma
yüz yolla
ve zannedebilirsiniz kendinizi
benim erkeğim
ama yalnızca kendi rüyalarınızda

unutmayın ben bir komünistim
mülkiyeti
aldatıldığım o ilk gün terk ettim

çürümüş dudaklarınızdan
kaysın sizin de gülümsemeleriniz
düşsün cansız bir ağzın üstüne
dirilsin sonra bedeniniz
o da size seslensin
sizin güldüğünüz yerlerden
siz kimsiniz…

kaçınız görür ki bir taşın içini
kaçınız bilir
denizin ruhunun zamansızlığını
ve kaçınız anlar
karın kirlense de kokmadığını

söz konusu aşk olduğunda
hepiniz her adam gibi çok seversiniz
hepinizin ibadeti farklı
tanrısı aynıdır
ama siz sadece dokunabildiğiniz sürece
tanrı var dersiniz

parmaklarımı kırdığım gün
tanrıyı daha çok sevdim
sadece şiirlerle dokunduğum adamlar gibi
yazdıkça
onun bana verdiği bu gücü
size hissettirmek istedim

sizler ki ayı sökendiniz gecemden
ve bana bıraktığınız karanlığı
sadece siyah zanneden
kimin ruhusunuz siz
kimin bedeni

bakın gözlerime
zannetmeyin ki sınırsız bir öfke
hayır
aynı yerden iki kez kırılmaz bir gövde

toplayın beni
girin koynuma
cilalasanız da tenlerinizi
süsleseniz de maskelerinizi
nasırlarınız batar yine inceden
ve ben severim sizi
asla anlayamayacağınız bir dilden

jir-fhrn