Uğraşma nafile yorma şu kâlbi
Hiç fayda etmiyor gül soldu dalda
Sen idin bir zaman gerçek sahibi
Ayrılık çıkıyor fin/canda falda


Hayat merdiveni çok yordu beni
Terketti baharlar herketti canı
Yosun gözlerimde binlerce anı
O masmavi deniz bak dalga dalga


İliğe işledi acım çok derin
Gelmez mi hiç sonu gamın kederin
Kara bulut bastı maviliklerin
Şimşekler ç/akıyor apansız yolda


Mevsimler değişti bahar kış oldu
Kara bulut başta kara kuş oldu
Kâlbimdeki nakış o-ba/kış oldu
Gel gör sevdiceğin acep ne halda?


Nafile kıskançlık dar gelir dünya
Beyindeyse açlık boş hayâl rüyâ
Çaresiz bir dert bu sitemkâr güya
Evvel nasıl idik şimdi ne dalda?


Ne kadar sevsen aşk bir kez yaşanır
İnce bel al kuşak bir kez kuşanır
Mutlu olamayan herkes boşanır
Kimi acı sever kimisi balda...




Şaban AKTAŞ
10.02.2012-12.25