DENİZ ÇOK ÖFKELİ
Bugün son
Taşınıyorum yüreğinden Karanlıklar belirsizlikler içinde kalmaktan sıkıldım Pişmanlıklarımla martıları ağlattım tahta iskelede Öyle vurmuşum ki kıyılarıma Islanan kanatları kırılmış Günâhsız yavruların Mevsimler ıslanmış gözbebeklerimde Çok yoruldum- ömür denen merdivende- Yosun kokan gözlerim uykusuz yılgın Baharlarımı uğurladım kış yolculuğuna Savruldum puslu gecelerin içine-üşüyorum- İliklerime kadar işlemişken hasret Gidiyorum Başım çok öfkeli sana -bana- Yaşanmamışlıklara Yolunda gitmeyen her şeye işte Gönül defterimden söyleyemediklerim sır İstemiyorum bu aşkı Sonu olmayan bu öyküyü siliyorum Çok kere seversin ama Aşk Bir kere yaşanır Çarpılır kavrulursun yangınında Sürünerek gitmen gerekir bazen yolun sonuna Gitmek tek çözümdür Şüphe varsa ilişkide Sûr üflenir dünya dar gelir Acabalar içinde kıvranmaktansa Düğümü keser bir kere ölürsün Çok acıtsa da yara -bir gün mutlak iyileşir- Yazmayacağım sevda masalına sonsöz Dönmeyeceğim yürek evine -sana söz- Deniz gözlü deniz Çok öfkeli Tutsak olmamış hiç bir gönüle Sevgi tutsaklıksa yürekte - esaret- Bana göre değil DENİZ_DERYA35 |
belki mesudiyet, belkide felakettir...
saygılarımla şairem, kaleminiz daim olsun