EBRULİ
sen geçtin
duruldu şiirim şimdi hasretin ince yeli ölümseyen yüzünde o solgun ırmağın sönmüş kır ateşleri savrulan kül, neyi söyler zaman, kırgın düşlerle yaralı aşkın kayıp baharında kış izleri önünden geçtiğimiz aynalar gizlese de karanlığımızı yollarımız karla kaplı sessizlik sınır tanımıyor mavi bir damar usulca mora eğiliyor sonra her şey ebruli |