Balkonda Saatler XII
Ay bir lotüs, kocaman...düşmüş bir berraklığa...
Gök parlıyor durgun bir göl gibi saf ve şeffaf. Işık dalgalarıyla yıkanıyor her taraf. Ay, balkonda başını dayadı parmaklığa Uyuyor...Uzakta bir saat çaldı: Bir...iki!... Billûr bir hıçkırıktır bu sesin içindeki. Ay, ışıkla süsleyip örümcek ağını Minyatür bir cibinlik astı dışardaki cama. Ses yok...yalnız yukarda, damda bir miyavlama! Ay, odaya düşürdü solgun bir yaprağını: Lambasız bir masanın üzerinde şimdi süs Bir vazonun içinden parıldayan bu lotüs. |