1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1261
Okunma
17 Ağustos değreminde yitirdiklerimin ardından
2-3 aydır uykusuz geçiriyorum neredeyse tüm saatleri.
Sabaha kadar uyumuyorum çoğunlukla.
Şimdi…
Çoğunluk uykuda, rüyada.
Görebildiğim tüm evlerin ışıkları sönük mahallede.
İstanbul’da da öyle midir acaba?
Yanıyordur karanlık evlerin ışıkları İstanbul’da, bilirim. Uykusuzdur odalar.
Kimileri duada.
Kimileri hala gözyaşında
Yarın, saatler, dakikalar, saniyeler belli değil!
Her şey bir an da olup bitebilir.
42 yılı aşkın süreli hayatımda neler olup bitmedi ki.
Hiçbir şey 42 saniyede olanlar kadar acı vermedi bana.
Şimdi…
Yine aynı…
2-3 dakika var 10 yıl önceki vakte.
Değil 10 -göremem ya- 20, 30, 40… yıllar geçse de;
gün, o günkü gündür.
10 yıldır hep aynı gün, aynı vakit de…
Şimdi…
Yine aynı…
Uyumuyorum.
17 Ağustos 2009 / İZMİR, 03:03
5.0
100% (1)
Cevap Yaz