Son Sahne
Yalnızlığımın romanında üşüdüm
Başkalarının bakmaya korktuğu uçurumlardı düştüğüm Vuslata uzaktı gölge Limanlar ıssız Kırıldı içimde şehirler Gece hain, hece soluksuz Koştum ardı sıra güneşin Hep akşam oldu Kayboldu dost ışıklar Acı ile doldu gözlerim Ne kadar küskündü yıldızlar Rüzgarda kayboldu ıslığım Yabancıydı şarkılar Denize anlattım kederi Sarhoştu ilk akşamdan martılar Adımlarda korku, yürüdüm Düşlerini çaldım kedilerin Otobüs duraklarında oturdum Koştum sokakları nedensiz Sormadı kimse, kimsin necisin Yalnızlığımın romanında üşüdüm Kalbime amansız hüzünler sürdüm 07.02.2012 |